Het Interview...

Wat heeft de meeste invloed op uw werk gehad?
Ik denk dat ik beïnvloed ben wat betreft mijn stijl en toon en manier van kijken door het feit dat ik op mijn dertiende verhuisd ben vanuit Nederland, een dorp ook naar Brussel, Belgie, toen nog heel Franstalig want dat is een gevoelige leeftijd waarop je jezelf aan het ontdekken bent en als je dan op zo’n moment merkt dat allerlei dingen waarvan je dacht dat ze gewoon waren. Dan leer je dus op die gevoelige leeftijd de relativiteit van die eigen achtergrond en de andere mogelijkheden van andere achtergronden. En ik denk dat ik die neiging nu om dingen soms van de andere kanten willen bekijken dan van de gewone kant daar vandaan komt.

Wat vindt u het leukst: schrijven, tekenen, in een film spelen, of gedichten maken?
Ik heb maar één keer in een film gespeeld maar ik sta wel vaak op het podium. En wat ik leuk vind is juist dat ik die verschillende dingen doen. Schrijven en tekenen dan ben je alleen in je kamer. Je doet je eigen dingen, je vergeet de tijd maar je bent wel alleen in je kamer. En met theater ben je tegenover het publiek, en als het dan klikt tussen jou en het publiek dan geeft dat ook een kick en is dat heel fijn om te doen.

Heeft u ooit bedacht om een eigen film te maken gebaseerd op een van uw boeken?
Ik ben zelf geen filmmaker maar al jaren lang zijn er plannen om een film te maken van mijn boek Iep! Maar daarin komt dus een vogelmeisje voor, vogeltje piegeltje, half vogel half meisje en het is niet zo makkelijk om daar een goede vorm voor te vinden. Daar heb je misschien de computer voor nodig, dat kost heel veel, maar nu heb ik gehoord dat er voor het eerst na jaren geld is gekomen van het Nederlandse Film Fonds om toch die film te realiseren. En nu moeten ze nog geld uit het buitenland krijgen want de film is zo vreselijk duur.

Wat vindt u van Jakarta?
Ik heb natuurlijk nog niet zoveel van Jakarta gezien want ik ben hier vooral aan het werk. Mijn eerste indrukken zijn wat het verkeer betreft chaos, en ook dat heel veel mensen brommer en scooter rijden, dat is de helft ongeveer of meer dan de helft. En het weer vind ik heerlijk. Ik zou graag in een dergelijke temperatuur geboren zijn. Helaas dat is niet zo.

Heeft Jakarta u geinspireerd om een nieuw boek te gaan schrijven?
Dat zou kunnen maar je weet dat nooit. Als schrijver doe je allerlei indrukken op. Je kijkt om je erheen, je luistert naar mensen. En soms kan het ook eens terwijl je schrijft ergens terugkomen, die ervaring. Dus hier kan die ervaring terugkomen. Overigens ben ik met de studenten bezig en ik vind het zo leuk dat ze zo enthousiast zijn en met zo’n gemak zo mooi tweestemmig, driestemmig en ritmisch zelf zingen gaan, dat ….. helpt me ook.

Welk boek is uw favoriete boek?
Van mijzelf? Ja ik denk altijd: dat komt nog. Maar een boek als Iep! ligt wel heel na aan mijn hart. Ik heb dat boek geschreven in een tijd dat ik moest …... lachen dat ik meestal verdrietig was en ik dacht: wat is het toch mooi dat je van iets wat je eigenlijk verdriet doet, een boek kan maken waar mensen ook om kunnen lachen tijdens het lezen af en toe. Zelfs kinderen die dat ook snappen. Een kind van 7 dat heeft: dat boek is om te lachen maar het is ook wel verdrietig want ze gaan allemaal weer weg, deze piegeltjes.

Zou u misschien uw boeken in het Indonesisch willen laten vertalen?
Ik zou dat heel leuk vinden. Ik heb nu een stukje dat vertaald en ik heb uitgeprobeerd in het Indonesisch bij de studenten. Maar ja, er moet een uitgever zijn die daarvoor voelt.

Hoe bent u op het idee gekomen om boeken te schrijven?
Ik heb vanaf dat ik me kan herinneren en een jong kind was en leerde schrijven, altijd verhalen geschreven en tekeningen gemaakt. Ik was daar altijd mee bezig en ik wilde ook graag schrijver en schilderes worden, alleen ik wist nog niet helemaal hoe. Dus, ik kan me niet voorstellen dat ik leef zonder schrijven zonder tekenen en dat soort dingen.

Is het altijd makkelijk voor u om te schrijven en er tekeningen bij te maken?
Je zit wel eens vast natuurlijk. Soms ben je aan het twijfelen en weet je niet hoe je het verder moet en na een weekje weet je het wel. Dus ik vind schrijven ook eigenlijk vermoeiender dan tekenen. Bij tekenen zit er ook iets van aandacht in, een heleboel streepjes zitten. (Nee, het is niet altijd zo. Het is natuurlijk heerlijk als het wel lukt, als je invallen, als je mooie zinnen in je hoofd krijgt, dat is heel fijn).

Hoe lang heeft u tijd nodig om een boek te schrijven en dat te kunnen publiceren?
Het dunste boek ongeveer een maand en het dikste is ruim een jaar en het kan nog een half jaar of langer duren voordat het gepubliceerd wordt.

Hoe voelt het om een bekende schrijfter te zijn?
Wat ik leuk vind, is als er mensen zijn die het boek graag lezen, en die dan laten weten, of het nou kinderen zijn of volwassenen, dat een boek een bepaalde rol heeft gespeeld voor mensen. Dat is altijd heel fijn om te horen Ik ben niet zo’n soort bekend iemand die alsmaar op de televisie wil komen. Ik ben een ander soort van bekend. Maar dat vind ik wel de goede soort.

U bent vaak verhuisd. Daardoor hebt u veel ervaringen opgedaan. Wat vindt u daarvan?
Je leert zeker als je een kind bent om je aan te passen aan de omgeving waar je bent,. Zeker als het een hele ander soort omgeving is en niet als je ergens anders bent dat meteen te bekijken met de bril van thuis. Dus je gaat vergelijken met wat je kent, maar je gaat juist proberen te willen snappen waarom dingen anders zijn. Dat vind ik wel iets van het verhuizen, wat ik heb geleerd. Misschien heb ik in Brussel ook geleerd om je thuis te voelen op een plaats waar zoveel verschillende soorten mensen zijn, waar je niet 100% thuis bent.

Mevrouw van Leeuwen, hebt u wel eens overwogen om een boek te schrijven voor mensen die Nederlands aan het leren zijn?
Ik heb een boek geschreven over het Nederlands “Waarom een buitenboordmotor eenzaam is…..” eigenlijk voor mensen die het Nederlands aan het leren zijn ..ja maar dan kinderen. Kinderen die net gaan lezen en kleine woordjes gaan gebruiken. Maar niet voor de buitenlanders. Ik denk dat ik voor mensen die het Nederlands aan het leren, iets zou kunnen schrijven in eenvoudige taal. Maar ik denk dat mijn kinderboeken ook niet ingewikkeld geschreven zijn. Ik merk in de praktijk dat die niet alleen door kinderen worden gelezen maar ook veel door volwassenen omdat ze vaak een diepere betekenis hebben. Volwassenen halen er nog meer uit.