Droom van mijn kindertijd...

Ik ben Eka Amhalia en ik ben nu aspirant docent bij de vakgroep Nederlands van de UI. Toen ik nog klein was, speelde ik vaak een rol samen met mijn vrienden. Ik was altijd lerares en ze waren mijn studenten. Het was leuk dat ik vóór het publiek kon praten en verder hun begeleider kon worden. In mijn kindertijd praatte ik veel en ik vond het prettig als mijn vrienden hun aandacht op me richtten. Ik wou toen een super lerares worden in de toekomst!

Vroeger heb ik nooit gedacht dat de droom van mijn kindertijd werkelijkheid zou worden. Docent is een leuk beroep omdat ik mijn kennis van de wereld met de studenten kan delen en verder met hun kan discussiëren. Kort gezegd kan ik me ontwikkelen. Hoewel ik altijd ondernemend en kritisch ben, ben ik soms te verlegen om voor veel mensen te praten, Gelukkig heb ik didactiek van de vreemde taal gehad in het laatste semester van mijn studie op de UI. In een semester heb ik veel geleerd over hoe ik een goede docent moet worden. Tevens ben ik getraind om meer zelfvertrouwen voor het publiek te hebben door de oefeningen die mijn docent heeft gegeven.

Nadat ik van de Vakgroep Nederlands te UI ben afgestudeerd, heb ik een paar maanden als klantenmedewerkster bij een bank gewerkt. Ik dacht toen dat ik goed genoeg was om de problemen van de klanten proberen op te lossen omdat ik de kennis van communicatie onder de knie had. Toch vond ik deze baan niet leuk omdat ik mijn kennis niet ontwikkelde. Daarom nam ik ontslag en ik ging terug naar de campus. Nadat ik de selectie en alle procedures had gevolgd, ben ik aspirant docent geworden-een droom uit mijn kindertijd.

Wegens veel veranderingen die in de laatste tien jaar in Indonesië die zijn gebeurd, zijn de studenten kritischer dan vroeger. Daarom wil ik als docent meer ruimte geven aan de studenten om meer te discussiëren, meer vragen te kunnen stellen als ze iets willen weten en om meer zelfstandig te zijn omdat ik denk dat de docent meer de bemiddelaar in het leerproces is. Het succes van dit leerproces wordt niet alleen bepaald door de docent maar ook door de student omdat de docent geen God is die alles voor de toekomst van de studenten moet bepalen—zoals vroeger in dit land gebeurde. De studenten moet hun succes zelf bereiken en ik als docent moet zo veel mogelijk mijn studenten helpen zodat ze hun succes kunnen bereiken.